Tuesday, March 31, 2009

ನೀನ್ಯಾರೋ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಇನ್ನು ನನಗೆ ನೀನು ಬೇಕಿಲ್ಲ...

ನಫ್ ಈಸ್ ಇನಫ್. ಇನ್ನೂ ಕಾಯಬೇಕೆಂದರೆ ನನ್ನಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.ಅದರಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನವೂ ಇಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಎಂಬ ಮಾಯೆಯೊಳಗೆ ಬಿದ್ದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವು ಪಡೆದಿದ್ದು ಸಾಕು. ಎಲ್ಲ ಜೀವಕ್ಕೂ ಆದಿ ಇದ್ದಂತೆಯೇ ಅಂತ್ಯ ಎಂಬುದಿದೆಯಂತೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೂ ಅಂತ್ಯ ಸಿಗಲಿ.

ನಿನ್ನಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ದುಃಖಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸಂತೋಷವಿದೆ. ನನಗ್ಗೊತ್ತು ನಿನಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ ಹೆಸರಿಗೆ ಮಾತ್ರ. ಇದುವರೆಗೆ ನೀನೇ ನನ್ನ ಪಾಲಿನ ದೇವರು ಎಂದು ಗೌರವಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ಇಷ್ಟ ದೇವರ ಮುಂದೆ ಎಂದಿಗೂ ಈ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಜತೆಗೇ ಇರಲಿ ಎಂದೂ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದೆ.

ಆದರೆ ನಂಗೊತ್ತಿತ್ತು ಕಣೇ. ಎದುರಾಬದುರು ಪ್ರೀತಿ ಎಂದು ಕುಳಿತು ಇದೇ ನೀನು ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಕೈಕೊಟ್ಟು ದೂರಹೋಗುವೆ ಎಂದು. ಅಂದು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಜತೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನೀನು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಲೇ ಬೇಕು ಎಂದು ಹಟ ಹಿಡಿದೆ. ರಜೆ ಎಂದು ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗಲೂ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಬೇಕಿತ್ತು. ಬಸ್ ಹತ್ತಿಸಿ ನಿನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಗಲ್ಲಕ್ಕೊಂದು ಮುತ್ತುಕೊಟ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸುವವ ಬೇಕಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಜತೆ ಕುಳಿತು ಊಟ ಮಾಡುವಾಗಲೂ ತುತ್ತು ಬಾಯಿ ಸೇರಲು ನನ್ನ ದನಿ ಬೇಕಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ರಾತ್ರಿ ನೀನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದಿಂಬಿಗೊರಗಿ ಮಲಗುವಾಗ ನಿನ್ನ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳದಿಂಗಳಾಗಿ ಕನಸಲ್ಲಿ ಕಾಡಿ ನಿದ್ದೆ ಬರುವಾಗ ಜೋಗುಳವ ಹಾಡಲು ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ಬೇಕಿತ್ತು.

ಆದರೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ. ಯಾಕೆ ಗೊತ್ತಾ? ನಿನ್ನಂತ ಹುಡುಗಿ ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಸಿಗಲಾರಳು ಎನ್ನುವ ಭರವಸೆಯಿತ್ತು. ನನಗೂ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಈಗ ಗೊತ್ತಾಗಿದೆ. ಅದಕ್ಕೇ ಸಾಕಾಗಿದೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ. ಇನ್ನು ಕಾಡಿ ಬೇಡಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಫೋನ್, ಎಸ್‌ಎಂಎಸ್, ಇ ಮೇಲ್, ಪತ್ರಗಳ ಕಾಟವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಇದ್ದಷ್ಟು ದಿನ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಬಾಳು. ಇನ್ನು ಮುಂದಿರದು ಪ್ರೀತಿಯ ಗೋಳು. ಕಡೆಯದಾಗಿ ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಬಿಡೋಣವೆನಿಸಿದೆ. ನಾಳೆ ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜ್ ಹಿಂಭಾಗದ ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕಾದಿರುತ್ತೇನೆ. ಬರುವ ಮೊದಲು ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬಾ. ಈಗ ಹೇಳಲು ಏನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಇದ್ದರೆ ಕಡೆ ಭೇಟಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ.
ನಿನ್ನವ