ಬಿಡು ಬಿಡು ಕೋಪವಾ...

ಮೂಗ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕೋಪ ತೊಟ್ಟ ಸುಂದರಾಂಗೀ,
ಮೊನ್ನೆ ಊರಿಗೆ ಬರುವ ದಾರಿ ಮಧ್ಯೆ ರಸ್ತೆ ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ ಎಂದಿನಂತೆ ಕಾತರದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ನಿನ್ನ ಎರಡು ಕಣ್ಣುಗಳು ಕಾಣಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಊರಿಗೆ ಬರುವುದು ಕೆಲ ಗಂಟೆ ಕಾಲ ತಡವಾಯಿತೆಂದರೆ ಇಂತಹ ಸಿಟ್ಟೇ. ಓ ಪ್ರೇಮಿಯೇ ಇದು ನ್ಯಾಯವೇ?

ನಾನು ಜತೆಯಲಿರಬೇಕು ಎಂದು ಹೊರಟ ಕ್ಷಣದಿಂದಲೇ ಯಾಕೆ ನಿನಗಷ್ಟೊಂದು ಕೋಪ ಬರುತ್ತೆ. ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಂದರೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಳೆಯನ್ನೇ ಸುರಿಸುತ್ತೀಯಾ. ಆದರೂ ಹುಡುಗೀ ಒಂದಂತೂ ಸತ್ಯ. ನಿನ್ನ ಕೋಪ ಆ ಮೂಗುತಿಯ ಆಕರ್ಷಣೆಯನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಮತ್ತೂ ಕೋಪ ಬಂತಾ?

ನಿನ್ನ ಮನಸು ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗಿ ಸರಿ ಸುಮಾರು ೪ ವರ್ಷ. ರಾತ್ರಿ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದು ಸುಮ್ಮನೇ ಕುಳಿತಾಗ ನಿನ್ನ ಜತೆ ಕಳೆದ ನೆನಪುಗಳ ಸರಣಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಅಂದು ನೀನು ಆಕಾಶ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬಂದು ಆಗ ತಾನೇ ಕಾಲೇಜು ಮೆಟ್ಟಿಲೇರಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಎಡದಿಂದ ನಾನು, ಬಲಭಾಗದಿಂದ ನೀನು. ಮೊದಲ ಮಹಡಿಗೆ ಇಳಿಯಬೇಕೆನ್ನುವ ಭರದ ನಡುವೆ ಕಣ್ಣು ಕಣ್ಣುಗಳು ಕಲೆತವು. ಹೃದಯಗಳಲಿ ಭಾವ ಸ್ಪರ್ಷ. ನಿನ್ನ ವದನದಲ್ಲಿ ನಾಚಿಕೆ. ತುಟಿಯಂಚಲ್ಲಿ ಕಿರುನಗೆ. ನೀನು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರೂ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬಳೆ, ಕಾಲಲ್ಲಿದ್ದ ಗೆಜ್ಜೆ ಹಿನ್ನೆಲೆ ನಾದವನ್ನು ಜೋಡಿಸಿದ್ದವು. ನನ್ನವಳಾಗುವೆಯಾ ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ನೀನೇ ನನ್ನವನು ಎಂದು ಓಡಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ.

ಆಗಲೂ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿದ ಕೋಪವಿತ್ತು. ಅಂದಿಗೂ, ಇಂದಿಗೂ ಎಂದೂ ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೋ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಳಂಬವಾಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ಈ ರೀತಿ ಕೋಪಿಸಿ ನಿನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯ ವೃದ್ಧಿಸಬೇಕೇ.

ಅದ್ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲದೆಯೇ ನೀನು ನನ್ನವಳಾಗಬೇಕು. ನಾಳೆ ಮತ್ತೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ನಿನ್ನೂರಿಗೆ ಸಿರ್ಫ್ ನಿನ್ನ ನೋಡಲು. ಎಂದಿನಂತೆ ಕಾತರದ ಕಣ್ಣು, ಸ್ವಲ್ಪ ಕೋಪ, ಮತ್ತೊಂದಿಷ್ಟು ನಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ನೀನು ಹತ್ತಿರಬರಬೇಕು. ಮತ್ತೇನೂ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ.

ನಿನ್ನವನು