ಮನವ ತೋಯಿಸಿದ ಮಳೆ ಹನಿಗಳು... ಕರೆದೊಯ್ದವು ಕನಸಿನ ಲೋಕಕ್ಕೆ..

ಆಗಂತುಕಾ,

ಏಕೋ ಏನೋ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಭಾವವು ಮೂಡುತಿದೆ.

ಹೌದು ಕಣೋ ನಿನ್ನನ್ನು ಕಂಡ ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಮನದಲ್ಲಿ ಯಾಕೋ ಭಾವನೆಗಳ ತೊಳಲಾಟ. ಸಂಗೀತದ ಸಪ್ತ ಸ್ವರಗಳಂತೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಸುಪ್ತವಾಗಿದ್ದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನುಕೆಣಕಿ ಮರೆಯಾದ ಆಗಂತುಕ ನೀನ್ಯಾರು?

ಅಂದು ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿಸಿ ಶಾಪಿಂಗ್‌ಗೆ ಅಂತ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಬಂದು ಮೊದಲ ಮಹಡಿಯತ್ತ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮುಂದಿನಿಂದ ತಲೆಯ ಕ್ರಾಪ್ ಸರಿಪಡಿಸುತ್ತಾ ಜೀನ್ಸ್ ಧರಿಸಿ ಬಂದವನು ನೀನು. ಅದುವರೆಗೆ ಯಾವ ಹುಡುಗರನ್ನು ಕಂಡರೂ ವಿಚಲಿತಗೊಳ್ಳದ ಮನಸ್ಸು ಯಾಕೋ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ಸೆಳೆಯಲಾರಂಭಿಸಿತು.

ಪ್ರೀತಿ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ನಾನು ಅಂದಿನಿಂದ ಯಾಕೋ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅದು ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದ ಪ್ರಭಾವಾನಾ? ಇಲ್ಲಾ, ನಿನ್ನಡೆಗಿನ ಸೆಳೆತಾನಾ ? ಗೊತ್ತಾಗಿಲ್ಲ. ಅಂದು ಶಾಪಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಹುಡುಕಾಡಿದೆ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲೂ ನಿನ್ನ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲೋ ಮರೆಯಾಗಿ ಹೋದೆ ನೀನು.

ಇತ್ತ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೂ ನಿನ್ನ ಆ ಮುಗ್ಧ ಮುಖವೇ ಮನವನ್ನು ಆವರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಪ್ರತಿದಿನ ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಲು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನೀನು ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತಾ ಬಂದು ನನ್ನ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಸುಂದರ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಕನಸುಗಳು. ಆ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಸುಮಧುರವಾಗಿ ವಿಹರಿಸುವ ನಾವು. ಹೀಗೇ ಏನೇನೋ. ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು ದಿನ ನೀನು ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಕ್ತೀಯಾ ಅಂತ ಗೊತ್ತು. ಆದರೆ ಎಷ್ಟು ದಿನಾಂತ ಈ ಕಾಯುವಿಕೆ. ಆದರೂ ನಿನಗಾಗಿರುವ ಕಾಯುವಿಕೆಯೇ ಮಧುರ ಅನುಭೂತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದೆ.

ಅಂದಿನಿಂದ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ತೆರಳುವಾಗಲೂ ಕಂಗಳು ನಿನ್ನ ಭೇಟಿಗಾಗಿ ಕಾತಾರಿಸ್ತಾ ಇವೆ. ಎಲ್ಲಾದರೂ ನೀನು ಕಾಣಿಸ್ತೀಯಾ ಎಂದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬರುವಾಗ ಕಣ್ಣು ನಿನ್ನನ್ನು ಅರಸುತ್ತಾ ಇವೆ. ನೀನು ಸಿಗ್ತೀಯಾ ಅಂತಾ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ.

ಮಂದಸ್ಮಿತಾ