Wednesday, August 15, 2007

ಪ್ರೀತಿಸುವ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸತಾಯಿಸೋದ್ರಲ್ಲೂ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಖುಷಿ ಇದೆ..!!

ಮುದ್ದುಮರೀ,

ಸಾರಿ, ಸಾರಿ, ಸಾರಿ ಕಣೇ. ನಾನು ಬರುವುದು ಎರಡು ದಿನ ತಡವಾಯ್ತು ಅಂತ ಅಷ್ಟು ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಬಿಡೋದಾ? ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡುವ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೆಂಗುಲಾಬಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬಂದರೆ ನಿನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಮುಖವುಬ್ಬಿಸಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಈ ಪುಟ್ಟ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಹೇಗಾಗಬೇಡ ಹೇಳು.

ನಾನು ಊರಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಿನ್ನಮ್ಮ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ಳು. ನೀನು ನಂಗೋಸ್ಕರ ಭಾರೀ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಂದ ಕಾಯ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಂತ ಹೇಳಿ ನಿನ್ನ ಸತಾಯಿಸ್ಬೇಡ, ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದ್ರೆ ಭಾರೀ ಡೇಂಜರ್ ಅಂತಾನೂ ಹೇಳಿದ್ಳು. ಆದರೆ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಮನಸ್ಸು ಸತಾಯಿಸಿದ್ರೇ ಒಂದು ಥ್ರಿಲ್ ಅಂತ ಎರಡು ವಾರ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗೋಣ ಎಂದು ನಾನೇ ಪ್ಲಾನ್ ಹಾಕಿದೆ.

ನನಗೊತ್ತು ಕಣೇ ಪ್ರೀತೀಲಿ ನೀನು ತುಂಬಾ ಪೊಸೆಸಿವ್ ಅಂತ. ಮನವೊಲಿಸಿದರೂ ಕರಗದ ಕಟು ಹೃದಯಿ ನೀನು. ಆದರೆ ಹೇಗೋ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ಕೋಪಾನ ತಣಿಸೋಕೆ ತಪ್ಪಾಯ್ತು ಮುದ್ದುಮರೀ, ಬಂಗಾರೀ ಅಂತಾ ಕೇಳ್ದೆ ಎಂದೂ ಒಲಿದುಕೊಂಡವಳಲ್ಲ ನೀನು.

ಮೊನ್ನೆ ನಿನ್ನ ಕೆನ್ನೆಯ ಜತೆ ಲಾಸ್ಯವಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮುಂಗುರುಳು, ಅದನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಲು ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ನಾಟ್ಯವಾಡುವ ಬೆರಳು, ನಗುವಾಗಲೂ ಕೋಪದಲ್ಲೂ ಗುಳಿಬೀಳುವ ಕೆನ್ನೆ ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡ್ತಿದ್ದಂತೆ ಇನ್ನು ನಿನ್ನ ಸತಾಯಿಸಬಾರದು ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದೀನಿ.

ಮರೀ, ಇನ್ನೊಂದು ಆರು ತಿಂಗಳು, ಮತ್ತೆ ಹೇಗೂ ಜಂಟಿ ಜೀವನ ಆರಂಭ. ಆಗ ಇದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಿಟ್ಟು ಬೇಕು. ಅದಿಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ನೀನು ತುಂಬಾ ಬೋರಿಂಗ್ ಕಣೇ. ಸಿಟ್ಟಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಕೆನ್ನೆಯಲ್ಲಿ ಬೀಳುವ ಗುಳಿಗಳು ಅದೇ ಪ್ಲಸ್ ಪಾಯಿಂಟ್.

ಇನ್ನು ಆರು ತಿಂಗಳು. ಮತ್ತೆ ನೀನೇ ಇರ್‍ತೀಯಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಜೀವದಾಸರೆಯಾಗಿ. ಅದುವರೆಗೆ ಕಾಯ್ತಾ ಇರು.

ನಿನ್ನ ಸಖ

No comments: