ಇಂದೇ ಕೊನೆ, ನಾಳೆಯಿಂದ ನೆನಪಿನ ಹಾದಿಯಲಿ ಒಂಟಿ ಪಯಣ ಕಣೇ

ಮುದ್ದೂ,

ಹೌದು ಕಣೇ ಇಂದೇ ಕೊನೆ, ನಾಳೆಯಿಂದ ನೀ ನೀಡಿದ ನೆನಪುಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೊಸಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಒಂಟಿ ಪಯಣ ಮಾಡೋನು ನಾನು. ಕೊಟ್ಟ ಮಾತಿಗೆ ತಪ್ಪ ಬಾರದು ಎನ್ನುವಂತೆ ನಿನಗೋಸ್ಕರ ದೂರಾಗ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ. ಅದ್ಕೇ ಹೇಳಿದ್ದು ಇಂದೇ ಕೊನೆ. ಇದುವರೆಗೆ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಕಳೆದ ಪ್ರೇಮಮಯ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳನ್ನು ಧೇನಿಸುತ್ತಾ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಮೌನ ರಾಗದಿ ಆರಾಧಿಸಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ. ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಸುಖವೇ ಮುಖ್ಯ ಎಂದುಕೊಂಡಿರುವವನಿಗೆ ಅದು ಕಷ್ಟವಾಗಲಾರದು. ಗೆಳತೀ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಮುಗಿಯಲಿ.

ಇನ್ನು ಭರವಸೆಗಳ ಬೇಡುವುದಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ಮೊಬೈಲಿಗೆ ನನ್ನಿಂದ ದೂರು ದುಮ್ಮಾನಗಳ ಹರಿವೂ ಇರಲ್ಲ. ಆದರೂ ದೂರಾಗುವ ಈ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಪ್ರೀತಿ ಆರಂಭಗೊಂಡಾಗ ಇದ್ದ ಅದೇ ತುಡಿತ ಇಂದಿಗೂ ಇದೆ.
ನೆನಪಿದೆಯಾ ಆ ಯುಗಾದಿಯ ದಿನದಂದು ನಿನ್ನ ಮನೆ ದೇವರ ಕೋಣೆಯಲಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡಿ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಕಾದು ಕೂತವನು ನಾನು. ಅಂದು ತಿಂದ ಬೇವು ಬೆಲ್ಲದ ಸವಿಯಿಂದ ಮೊದಲುಗೊಂಡು ಅಂದಿನಿಂದ ಪ್ರತಿ ಕಷ್ಟ ಸುಖದಲ್ಲೂ ಜತೆಯಾಗಿ ನನಗಾಗಿ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕಿದವಳು ನೀನು. ಆ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಇಂದೇ ಕೊನೆಗೊಳಿಸಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಾ?

ನನ್ನ ಕಿವಿ ಹಿಂಡುವ ತುಂಟತನ, ಮುದ್ದಿಸಿದ ಅದೇ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳೇ ಸಾಲದೇ ಈ ಜೀವನದ ಸಾರ್ಥಕತೆಗೆ. ಆದರೂ ಆ ಪ್ರೀತೀಲಿ ಇಂಚಿಂಚಾಗಿ ನನ್ನ ಕಾಡಿದವಳು ನೀನು. ಆದರೆ ಈ ನೋವಿನೆಡೆಯಲ್ಲೂ ಸಿಕ್ಕಿದ ಆ ಅಮೃತದಂತಹ ಆ ಸುಂದರ ಸಂತಸ ದಿನಗಳಿವೆಯಲ್ಲವೇ ಅದನ್ನು ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?.

ಇಂದು ನಿನ್ನಿಂದ ದೂರವಾಗ್ತಾ ಇರುವಾಗಲೂ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನಂಗಳದ ಮುದ್ದಾದ ಹಾಡು ಬರ್‍ತಾ ಇದೆ.
ಮೇರೇ ನೈನಾ ಸಾವನ್ ಭಾದೋ,
ಫಿರ್ ಭೀ ಮೇರಾ ಮನ್ ಪ್ಯಾಸಾ....

ಸಾಕು ಕಣೇ, ಮನದಲಿ ದುಗುಡ, ಕಣ್ಣಲಿ ಕಂಬನಿ ತುಂಬಿರೆ ಬರೆಯುವ ಕೈಯೂ ಮುಂದೆ ಸಾಗ್ತಾ ಇಲ್ಲ.
ಈ ಕೊನೇ ದಿನದಲ್ಲೂ ನಿನಗಾಗಿ ಮಿಡಿಯುತ್ತಿರುವ,

ನಿನ್ನವ.